Տաճար Լուսոյ

Վարժարան եւ տուն:

Ընդհանրապէս իրարմէ հեռու ընկալուող երկու եզր:

Յաճախ չի պատահիր, որ աշակերտի մը համար սոյն եզրերը կը ձեւափոխուին ու վարժարանը կը դառնայ տուն կամ տունը կը դառնայ վարժարան:

Ես այս երկու պարագաներուն ալ ականատես եղած եմ:

Դժբախտաբար ոչ անձնական փորձառութեանբ, այլ դիտարկութեամբ:

Հօրս համար իր յաճախած վարժարանը ոչ միայն վարժարան էր, այլ տուն մը: Նոյնպէս, իր դասընկերները ոչ միայն ընկերներ կամ ընկերուհիներ էին, այլ քոյրեր եւ եղբայրներ:

Երբ իրենց վարժարանին անունը հնչէր, դուք ալ կը զգայիք, որ այդ անունը իրենց համար այլ իմաստ ունէր:

Խօսքս՝ «Մելգոնեան Կրթական Հաստատութեան» մասին է:

Մանուկ հասակէս հայրս կը պատմէր. «12 տարեկանիս զիս ղրկեցին Կիպրոս, որպէսզի ուսանիմ աշխարհի ամենալաւ կրթական հաստատութիւններէն մէկուն մէջ: Երբ ժամանակը հասնի, դուն ալ հոն պիտի ուսանիս ու պիտի տեսնես, թէ լոկ վարժարան մը չէ Մելգոնեանը:»

Չեղաւ:

Ժամանակը չհասած, վարժարանը փակուեցաւ:

11 տարեկան էի: Չէի կրնար ընկալել այդքա՜ն հզօր վարժարանի մը փակման պատճառը:

Այսօր, տակաւին չեմ կրնար:

Յամառօրէն չեմ ուզեր ընկալել:

Զիրար «Մելգոնեանցի» կը կանչէին շրջանաւարտները: Այո, Մելգոնեանը իրենց համար երկիր մըն էր, նոյնիսկ երկրորդ հայրենիք մը:

Տուն էր: Ընտանիք էր:

Խառնարան էր: Աշխարհի չորս ծագերէն մանուկներ, պատանիներ եւ երիտասարդներ կը մէկտեղուէին:

Աշակերտները կատարելապէս հանդերձող կրթական հաստատութիւն մըն էր:

Վրէժ էր: Տառապանքներով, ցաւերով լեցուն դարէն ներս՝ նոր շունչ էր, զարթօնք էր:

Որքա՜ն ցաւալի է, չէ՞ անկատար անցեալներով խօսիլ:

Մելգոնեանի շէնքերէն ներս այսօր շունչ չկայ:

Շէնքերը կը խոյանան իրենց փառաւորութեամբ բայց կարօտը ունին մանուկի մը ձայնի, պատանիի մը երգի, երիտասարդի մը խօսքի:

Այսօ՛ր պէտք ունինք նման հաստատութեան: Պատճառները ակներեւ են:

Երէկ իրիկուն, Երեւանի մէջ դիտեցինք Նիկոլ Պէզճեանի «Տաճար Լուսոյ» ժապաւէնը:

Ոգեւորութեանս ու վրդովմունքիս պատճառը այս է:

Կը հաւատամ անհատի ուժին: «Ի՞նչ կրնամ ընել» մտածեցի ու «առնուազն ձայն կրնամ բարձրացնել» խորհելով գրեցի:

Կ'աւարտեմ մէջբերումով մը՝ Մելգոնեան Կրթական Հաստատութեան քայլերգէն, յուսալով, որ այս մտքի դարբնոցը կրկին կը բանայ իր դռները:

«...Փառք պատիւ յաւիտեան
Լուսոյ անշէջ վառարան
Կրթարանի Մելգոնեան,
Փառք ու պատիւ յաւիտեան:»