ՆԱՄԱԿ

Սիրելի հեռաւոր քոյրս եւ եղբայրս,

Առանձնութիւնս բաժնեկցելու համար կը գրեմ այս նամակը: Կը գիտակցիմ, որ տակաւին սերտօրէն չենք ծանօթացած, սակայն կը հաւատամ թէ մեր միասնութիւնը ելքն է բազում բաւիղներու:

Այդ խզումը, որ աշխարի չորս ծագերուն սփռուած մեր ընտանիքին ու մանաւանդ մեր երկուքին միջեւ կը գոյատեւէ ցայսօր, կը տանջէ զիս: Ժամանակը չէ՞ ծանօթանալու եւ միանալու:

Պատասխան պահանջող խօսքեր շատ ունիմ: Վստահ եմ, դուն ալ պիտի ունենաս: Կրնան այս պատասխանները մեզ տրտմեցնել, բայց մինչեւ ե՞րբ կրնանք երազի մը մէջ ապրիլ: Ժամանակը արթննալու ժամանակը չէ՞:

Գիտե՞ս ինչպէս զգացում մըն է առօրեայիդ մեծ մասը անցընել լեզուի մը ճնշման տակ, զոր քու մայրենիդ չէ: Ես գիտեմ:

Գիտե՞ս ինչ կը զգամ երբ մանուկները չեն խնդար իրենց մայրենին գործածելով կամ լսելով: Ես գիտեմ:

Գիտե՞ս որքան կը պայքարիմ արժէքներս պահելու սիրոյն: Վստահ եմ, դուն ալ գիտես:

Գիտե՞ս ինչպէս երազ մըն է բարեկամներովդ ստեղծել միայն հայախօս միջավայր մը: Մասամբ տեղեակ եմ ես, բայց աւելիին պէտք ունիմ:

Գիտե՞ս ինչ կը նշանակէ սիրահարուիլ կամ սէր խոստանալ մայրենիիդ միջոցով: Ես չեմ գիտեր:

Կրնա՞մ խնդալ լեզուիս միջոցով: Կրնա՞մ զուարճանալ ու նաեւ տխրիլ:

Կրնա՞մ ազգիս հարցերը լուծել ազգիս լեզուով: Յստակ չէ, վստահ չեմ:

Վստահ եմ ու կ'ուզեմ հաւատալ, որ դուն պատրաստ ես օգնելու եւ չես մեղադրեր զիս։

Աշխարհագրական առումով կրնանք այժմ հեռու ըլլալ, բայց չունի՞նք մեր լեզուն, զոր մեզ կը մօտեցնէ։

Ինչ հարց որ ունիս, եկուր միասին լուծենք: Դուն ճանչցիր զիս եւ ես ճանչնամ քեզ:

Խզուած մնալ մեզ տեղ պիտի չհասցնէ, ինչպէս չէ հասցուցած տարիներու ընթացքին:

Եկուր մատղաշ ուղեղներով կրկին արծարծենք այս նիւթը:

Ժամանակը չէ՞:

Սիրով,

Հեռաւոր քոյրդ