Հեռաձայն կու գայ։ Կը տեղեկանաս, որ տունը քեզ սպասող անակնկալ մը կայ։ Հազար ու մէկ բան երեւակայելով ճամբայ կ'ելլես։ Արդեօք գի՞րք մը։ Չէ, գիրքը այլեւս անակնկալ չէ։ Օ՜հ, արդեօք մակագրուա՞ծ գիրք մը։ Այո, այո, այդպէս ըլլալու է։ Բայց, կը մտածես, մամայիդ ձայնը շատ աւելի եռանդուն էր։ Միթէ ա՞նձ մը՝ հեռուներէն ժամանած։ Չես կրնար կողմնորոշուիլ։
Վա՜յ, մինչեւ դուն այս բոլորը խորհիս ու սկսիս յուզուիլ, արդէն տուն հասեր ես։
Սեւ տուփ մը դէմդ։ Մամայիդ եւ պապայիդ աչքերը փայլուն եւ խանդավառ։ Ի՞նչ ըլլալու է աս։ Աւելի կարեւորը՝ ինչպէ՞ս պիտի բանաս ասիկա։
Երեւակայէ՛։ Նոր համակարգիչ մը գներ ես։ Հմտութեան անկասկածելի համարձակութեամբ կը բանաս տուփը ու կը սկսիս ներկայանալ իբր ուղեգիրք։
Այս նոյն զգացումներու ցոլացումը կը տեսնես ծնողքիդ աչքերուն մէջ։
Մամադ կը մօտենայ ու վարպետութեամբ կը բանայ սեւ տուփը։
Կու լաս...
No comments:
Post a Comment